Երեկ ԱԺ-ում բավականին «էկզոտիկ» զրույց ծավալվեց առաջին և երրորդ նախագահների մամլո խոսնակների միջև: «Երբեմնի» Լևոն Զուրաբյանը, Լևիտանի ձայնով, հուժկու-անիմաստ պաթետիզմով կրկին «ահաբեկեց» «ալամ-աշխարհին»` այս իշխանությունների կողմից ընդունված Հռչակագրով` գովեստաբանելով յուր «բոսի»` Տեր-Պետրոսյանի նեյրոլինգվիստիկան` Հռչակագրի տեսքով:
Ինչպես ասում են` մանկան շուրթերով «ճշմարտությունն» էր խոսում: Զուրաբյանի «լինգվիստիկայից» դուրս էր ժայթքում այն ողջ ներքին վիրավորվածությունը, որն ապրել էին ՀԱԿ-ն ու «անձամբ» Տեր-Պետրոսյանը` Սերժ Սարգսյանին ուղղված հանդիպման առաջարկի, դրա մերժման` «ձայն բարբառո հանապատի» մասով: Նաև:
Իսկ ՀՀԿ-ն կրկին ու կրկին ամենևին չազդվեց «Լևիտանի» ձայնից ու «արգումենտներից» և յուր խոսնակի ձայնով օլիմպիական հանգստությամբ արտաբերեց.
-Մի հատ կողմնորոշվիր, եթե դեմ ես Ցեղասպանության միջազգային ճանաչմանը, տղամարդավարի ասա,- ԱԺ դահլիճը նույնքան «լևիտանաբար» լքածներին դիմելով ասաց նա։- Մարդիկ, ովքեր ցեղասպանության դատապարտումը և ճանաչումը հանել են իրենց քաղաքական օրակարգից, այսօր խոսում են ուրացումից. գողն առաջինն է գոռում` բռնեք գողացողին: Երկրորդ` խոսում են Ղարաբաղի շահի մասին… Այդ նույն մարդիկ մեջ են բերում Տեր-Պետրոսյանի հոդվածները, ուր գրված է. «Հայ-թուրքական հաշտեցման գործընթացը կապ ունի Թուրքիայի հետ», էլ ով է նման բան ասում` երկու երկիր` մեզնից աջ և ձախ. հիմա ո՞վ է ուրացողը: Եթե կողմ ես Ղարաբաղը հանձնելուն, ասա` կողմ եմ, ու ասա` դա ասում եմ նրա համար, որ Թուրքիային էլ մտցնեմ այդ խաղի մեջ… Եվ ասել, որ Համահայկական հռչակագիրը Սերժ Սարգսյանինն է. տո խելոք, Համահայկական հռչակագիրը ողջ հայ ժողովրդինն է»։
Եվ այսպե՜ս շարունակ:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ